ISBN – 9786245

රිකී අවදි වුණේ කාගෙදෝ සීතල, පුංචි අත් දෙකක් එයාගෙ මූණෙන් අල්ලලා හොලවනවා දැනිලා.
අර පුංචි ගෑනු ළමයා රිකීගෙ ඇද ලග හිටගෙන, රිකීව ඇහැරවන්න උත්සාහ කරමින් හිටියා. එයාගෙ පෙනුම කලින් වගේමයි. සුදුමැලි, දුර්වල පාටයි. ඒත් මේ වතාවෙ එයාට ඇස් දෙකකුත්, නහයකුත් කටකුත් තියෙනවා. රිකී පුදුමෙන් කෑ ගහන්න හදනකොටම, ඒ ගෑනු ළමයා රිකීට නිශ්ශබ්ද වෙන්න කියලා සංඥා කළා. එයා අස්වාභාවික වේගයකින් පොළව දිගේ ලිස්සලා යන ගමන්, නිහඩවම ඉගි කළා.
ඒ ගෑනු ළමයා අගුළුදාලා තිබුණු දොර කිසිම මහන්සියක් නැතිව ඇරගත්ත හැටි.. රිකී එයා දිහා බලාගෙනම එයාගෙ පස්සෙන් ගියා. බිත්තියේ කෙළවරින් හැරුණාට පස්සෙ රිකීට ඒ ගෑනු ළමයාගෙ පස්සෙන් යන්න ඇවිදින වේගය තවත් වැඩි කරන්න සිද්ධ වුණා. ඒ ගෑනු ළමයගෙ හිසකෙස් වල අගිස් පඩිපෙළ දිගේ ඇදි ඇදී යද්දි, රිකී බාගෙට දුවමින් වගේ ඒ පස්සෙන් ගියා. වටපිටාවේ නොපහැදිළි කටහඩවල් ඇහුණා. හැම බිත්තියකින්ම, හැම දොරකින්ම නපුරු කෙදිරුම් හඩවල් කාන්දු වුණා.
පළවෙනි තට්ටුවේ ප්‍රවේශ ශාලාවත් පහු කරගෙන, කාර්යාල කාමරත් පහු කරගෙනම, ඒ දෙන්නා ඉස්සරහටම ඇදුණා. එතනින් භූගත මහලට බහින්න පටන් ගත්තා. රිකී දෙගිඩියාවෙන් පැකිළුණා. ඒත් ඒ ගෑනු ළමයා වේගයෙන් ඉස්සරහට ගියා. එයාගෙ පස්සෙන්ම ගියේ නැත්තම් රිකීට එයාව මග ඇරෙනවා.. තමන් උමතු වෙලාද.? එහෙමත් නැත්තම් තමන්ට වෙන කරන්න දෙයක් තියෙනවද.? කියලා හිත හිතාම රිකී ඉස්සරහට ගියා. මේ අද්භූත පුංචි ළමයා දැන් සති ගාණක් තිස්සෙ රිකීට හොල්මන් කරනවා. ඉතින් ඇයි රිකී මේ ළමයාට මෙච්චර බලයක් දෙන්නෙ.?
ඒත් රිකී තදින්ම අධිෂ්ඨාන කරගෙන, දෙන්නා අතර කෙටි දුරක පරතරයකුත් තියාගෙන, දිගටම එයාගෙ පස්සෙන් ගියා. රිකී ඒ ළමයාට ළං වෙන හැම වතාවකම, ඒ ළමයා එයාට ලං වෙන්න බැරි විදිහට වේගය වැඩි කළා.
තියුණු, උල් දත් වලින් විරිත්තන හෙවණැලි බිත්ති දිගේ නැටුවා. රිකී ඒ දිහා බලනකොට ඒවා අතුරුදහන් වෙලා ගියා. ඊට පස්සේ එයා අර ගෑනු ළමයාගේ පිටිපස්සෙන් යන එක ගැන අවධානය රදව ගන්න උත්සාහ කළා. වැඩි වෙලා යන්න කළින් ඒ දෙන්නා පහත මාලයේ තියෙන වාට්ටුවට ඇවිත් හිටියා. ගෑනු ළමයා රෝගීන්ගේ කුටි දිහා බලන්නෙවත් නැතිව ඒවා හැම එකක්ම වගේ පහු කරගෙන ගියා. ඒ වෙනුවට එයා කෙළින්ම ගියේ කොරිඩෝවේ කෙළවරේම තියෙන උස වානේ දොර ලගට. ඒ දොරෙන් එයා මේ උන්මත්තකාගාරයේ තවත් ගැඹුරට, රිකී කවදාවත් ගිහින් නැති තරම්, යන්න ධෛර්යයක් තිබුණෙත් නැති තරම් ගැඹුරට ගැඹුරට ඇවිදගෙන ගියා.
ඒ අන්ධකාර කොරිඩෝවේ කෙළවරක් පේන්න තිබුණේ නැති ගාණයි. අන්තිමේදී ඒක ඉවර වුණාම, එයාලාට හම්බ වුණ අන්තිම දොර.. ඒ දොර ඇරුණේ අඩ කවයක හැඩය තියෙන රංගපීඨයක් වගේ තැනකට. ඒක ශල්‍යාගාරයක්. රෝද තියෙන ගිලන් ඇදක් උඩ කවුදෝ කෙනෙක් මුනින් අතට වැතිරිලා හිටියා. ආලෝක පහනුයි, උපකරණ බන්දේසියි රදවන වානේ රැදවුම් සැකිළි ඒ ඇද වටේට අටවලා.
ඒ වෙනකොට අර ගෑනු ළමයා අතුරුදහන් වෙලා. ඒත් රිකී ඒ වෙනකොටත් ඉදිරියට යමින් හිටියා. ඒ දිහා බලන්න, බලලා දැනගන්න.. කවුරුහරි එයාට බල කරනවා වගේ රිකීට දැනුණා.
මේසය උඩ තිබුණ ශරීරය ඇතිරිල්ලකින් වහලා තිබුණා. ඒ කෙනාගේ ඔළුව තියෙන්න ඕන තැනින් මහ අමුතු විකෘති හැඩයක් ඉලිප්පිලා.. රිකී වෙවුලන අත් දෙකෙන්ම ඒ ඇතිරිල්ලේ එක කෙළවරක් අල්ලලා ඇද්දා. රිකීගෙ කුස පෙරළෙන්න පටන් ගත්තා. එයාට තවත් ඒ දිහා බලන්න උවමනා වුණේ නෑ. ඒත් ඒ වෙනකොටත් එයා පරක්කු වැඩියි. ….
ඒ කෙනා හරියටම රිකී වගේමයි. ඒත් වයසින් වැඩියි. ලොකුයි. තාත්තා.. ඒ මළ සිරුර සීතලට නිල් වෙලා. තාත්තාගේ කට පුදුමයෙන් කෑ ගහන්න වගේ ඇරිලා. එහෙමම ගල් වෙලා. උස් හීන් යකඩ කූරක්, වම් ඇස් කුහරයේ ගැඹුරටම කිදා බැහැලා.
රිකීගෙ විලාප හඩ පිට නොවෙන්න එයා අත් දෙකෙන්ම කට වහ ගත්තා. ආයෙමත් එයාගෙ කුස තද වෙන්න පටන් ගත්තා. වමනයට එන්න වගේ දැනුණා.
තාත්තාගේ ඔළුව “තඩ්” හඩක් එක්කම රිකී දිහාවට වැටුණා. ඇහැට කිදා බැහැලා තිබුණ යකඩ කූර හෙමින් පිටතට ලිස්සලා ඇවිත්, හඩ නගාගෙන ටයිල් පොළව උඩට වැටුණා. සිදුරු නොවුණ හොද ඇහැ දෙතුන් පාරක් ඇහිපිය ගැහුවා.
“අමතක කරන්න එපා..” දම්පාට වෙලා ඉරි තැළුණු දෙතොල් වලින් තාත්තා මිමිණුවා. “අමතක කරන්න එපා රිකී. දුවන්න එපා. හැංගෙන්නත් එපා. සටන් කරන්න..”

-උමතු බිමෙන් පලා යාම..

ලෝකයේ රටවල් නවයක වැඩිම අලෙවි වාර්තා තැබූ  “Asylum” යොවුුන් සන්ත්‍රාස නවකතා මාලාවේ සිව්වැන්න

ISBN – 9789556910

ඩෑන්ට එය හමු වෙන්නේ ඔහුගේ් අතීතය සොයා යන ගමනේදීිය.
එය රතු මැණිකකි.
ගින්දර තරමටම දීප්තිමත්ව ඇවිලෙන, අමුතු බලයක් ඇති රතු මැණිකකි.
මිනිසුන්ගේ සිතිවිලි පාලනය කරන්නට හැකි අද්භූත බලයක් ඒ රතුමැණිකට ලැබුණේ එය තනිවුණු වැන්දඹුවකගේ සොහොනෙන් සොරාගත් එකක් වූ නිසාද.?
එහෙම නම් දෙවෙනි වරටත් එහි හිමිකරුවා මරා, පුුංචි කොලුවෙකු ඒ රතු මැණික සොරා ගත් විට එහි අද්භූත බලය තවත් වැඩි වෙන්නට ඇතිද.?
ඒ රතු මැණිකේ මායා බන්ධනයෙන් ඔවුන්ව බේරාගන්නා “ශුද්ධ භූමිය” කුමක්ද..?

————————-
“උඹ දන්නවද මේ වටිනා මැණික මං අරගත්තෙ කොහෙන්ද කියලා..?” මෝහනවේදියා මහ හයියෙන් හිනාවුණා. එයාගෙ වැඩේම ඔහොම හිනාවෙන එක තමයි. එයා කියන හැම වාක්‍යයකටම පස්සෙ.. සමහර වෙලාවට හැම වචනෙකටම පස්සෙ.. එයා මහ හයියෙන් හිනාවුණා. “මේ නාකි මෝඩියර් මේක අරගත්තෙ මිනී වලකින්, කොල්ලෝ.. ඒ ගැන උඹට මොනවද හිතෙන්නෙ.. හා.. හා.. හා..!”
“ටර්ක්.! ටර්ක්..!”
ඩැනියෙල් කුරුල්ලාට රැව්වා. කුරුල්ලාට කතා කරන්නත් පුළුවන් නිසා ඌ තමන්ගෙ හිතේ තියෙන දේ කියලා දායිද කියලා ඩැනියෙල්ට බය හිතුණා. ඒකට මොකෝ.. පැට්‍රික්ගෙ කට වහන්න නම් එයාට මේ මැණික ගන්නම වෙනවා.
“ඒ ගෑනි දුෂ්ඨ, නාකි කනවැන්දුම් ගෑනියක්.. තමන්ගෙ දරුවන්ටවත් ඒ ගෑනි කැමති දේ ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් කරන්න ඉඩ දුන්නෙ නැති නපුරු ගෑනියක්, කොල්ලො. ඒ නිසාම ඒ ළමයින්ටත් පිස්සු වැටුණා. හා.. හා..! මහ උද්දච්ච එකියක්.. සමහරු නං මටත් කියනවා උද්දච්ච මිනිහෙක් කියලා.. ඒත් උන් වැරදියි.. මං ඒ මැණික අර කණවැන්දුම් ගෑනිගෙ මිනීවලෙන් හොරකම් කරගත්තා. ඒ මිනීවල තියෙන්නෙ ඒ ගෑනිට අයිති වතුයායක. ඒක තමයි ආර්නෝඩ් වතුයාය.. සුදු පාට ගාපු ගෙදරක්.. ඒක හරි ලස්සනයි.. හැම තැනම ගස්.. පුංචි ගගකුත් තියෙනවා.. ඒ ගෑනු කෙනාගෙ පිරිමි දරුවන්ගෙන් කෙනෙක් ඒ ගගේ ගිලිලා මැරුණා. එයාගෙ ගෑණු දැරිවි ගහකින් වැටිලා ඔළුව පුපුරලා මැරුණා. හා..! හා..! මං ඒ මිනීවල හාරනකොට එයාට හොද කරුණාවෙන් කතා කළා.. “නැගිටින්ඩ චෙරී.. නැගිටින්ඩ..!” මිනිස්සු ඒ ශාපලත් වැන්ඹුව වල දාලා තිබ්බෙත් රහසින්, කොල්ලෝ.. මට ඇරෙන්ඩ වෙන කාටවත් එයාගෙ රත්තරන් බඩු ගලවගන්ඩ තරම් හිතේ හයියක් තිබුණෙත් නෑ.. උඹට තේරුණාද..? මම.. මේ නාකි මෝඩියර්…”
“ටර්ක්..!”
“මට ඒක ආපහු සැරයක් බලන්න පුළුවන්ද..?” ඩැනියෙල් ඇහුවා. ඒ වෙනකොට එයා ඒ කතාවට ඇහුම්කන් දීගෙන නෙවෙයි හිටියෙ.. මොනව වුණත් මොකද..? ඒ මැණිකට මායා බලයක් තියෙන්නත් පුළුවන්.. සමහර විට එහෙම නැතුවත් ඇති.. ඔය කොහොම වෙතත් ඒක විශේෂ විදිහකට මිනිස්සුන්ව මෝහනය කරන බවනම් එයා හොදටම දන්නවා. ඒක එයාටත් බලපෑවනෙ.. වෙන කිසිම උපායක් එයාට බලපාන්නෙම නැහැනෙ.
“තව එක සැරයයි, කොල්ලෝ.. තව එක සැරයයි.. ඊට පස්සෙ උඹ ගෙදර යන්ඩ ඕන..!” මෝහනවේදියා එයාගෙ කබායේ ඇතුල් සාක්කුවෙන් අර රතු මැණික එළිියට ගත්තා. ඊට පස්සෙ ඒක ඩැනියෙල්ගෙ ඇස් දෙක ඉස්සරහදි ඒ මේ අත පැද්දුවා. ඒකෙ පාට හරියට මේ මහපොළවේ ලේ වගේ.. හරියට පොලෝ කුහරය ඇතුලෙන් මතුවෙච්ච මොකක් හරි මහ දරුණු දෙයක් වගේ..
ඒ මොකක් වුණත් දැන් ඒක තියෙන්නෙ එයාගෙ අල්ල උඩ..
“ටර්ක්.! ටර්ක්..!”
ඩැනියෙල් සෑහෙන වෙලාවක් මැණික් ගල දිහා ඇහිපිය නොහෙලා බලාගෙන හිටියා.. මෝහනවේදියා අනිත් පැත්ත හැරෙනකල්ම බලාගෙන හිටියා.. කූඩාරම කෙළවරක තිබුණ දුම්දාන පුංචි උදුනේ තිබුණ කේතලෙන් තේ කෝප්පයක් වත්කරගන්න මෝහනවේදියා අනිත් පැත්ත හැරුණා. ඊට පස්සෙ ඩැනියෙල් මැණික් ගල එයාගෙ සාක්කුවට දාගත්තා. එතන තිබුණ බර ඉටිපන්දම් රදවනයක් අත් දෙකෙන්ම උස්සගත්තා. එයාට පුළුවන් තරම් වේගෙන් ඒක දෙපැත්තට පැද්දුුවා. ඒකේ තිබුණ දම්පාට ඉටි දියර එයාගෙ අල්ල දිගේ බේරුණා. ඒත් ඒ ඉටිවල රස්නෙ එයාට දැනුණෙවත් නැති ගාණයි. එයා හිතුවට වැඩිය සෑහෙන්න ලේ ගැලුවා. මෝහනවේදියාගෙ පොඩි වෙච්ච ඔළුවෙන් එක දිිගටම උකු, උණු ලේ විද්දා.
ඉටිපන්දම් රදවනයේ බර එයාගේ පුංචි අත් දෙකට දරන්න බැරි තරම් බරට දැනුණා. එයා ඒක බිම අතඇරලා, නාකි මෝඩියර්ගේ පිට උඩට නැගලා, එයාගෙ පුංචි අත් දෙකෙන් පුළුවන් තරම් තදින් මෝඩියර්ගේ බෙල්ල මිරිකන්න පටන් ගත්තා. මෝඩියර් මේ තරම් නාකි දුර්වල කෙනෙක් වෙච්ච එකත් හොදයි.. එයාගෙ බෙල්ලේ නහර ගැහෙන හැටි ඩැනියෙල්ගේ පුංචි අත් දෙකට දැනුණා. මෝඩියර්ගේ බෙල්ල හරිම උණුසුම්.. අම්මා මල්ලිට කිරි පොවන බෝතලේකට වඩා වැඩියෙන් ලොකුත් නැහැ.
එයාගෙ මැණික්කටුවේ තිබුණ දම්පාට ඉටි දියර වේලිලා ඉරිතලන්න පටන් ගත්තා. මෝඩියර්ගෙ ශරීරය එහෙම පිටින්ම නිශ්චල වෙච්ච හැටි එයාගෙ අත් දෙකට දැනුණා.

ලෝකයේ රටවල් නවයක වැඩිම අලෙවි වාර්තා තැබූ  “Asylum” යොවුුන් සන්ත්‍රාස නවකතා මාලාවේ දෙවැන්න

පලමුවැන්න – Buy Now