NEED TO KNOW

ඔයා පක්ෂපාතී රුසියාවට ද?.’ මගේ මුවින් පිටවූවත් එම වදන් බොහෝ ආගන්තුක ව මට දැනුණි.
‘මං පක්ෂපාතී ඔයා ට.’
මට එක්වර ම සිහිපත්වූයේ නිවස ඉදිරිපිට රැඳවුණු ඇමෙරිකානු ධජය ය. එය ජූලි මස සතරවන දා පැවැත්වෙන ආචාර පෙළපාලී හා විචිත‍්‍රවත් ද් වෙනුවෙන් දැමෙන්නකි. පෙළපාලිය යන විට මැට් හිසෙහි රැඳි තෝප්පිය ගළවා ආචාර කරයි.
‘රුසියාවට ද ඇමෙරිකාවට ද?’
‘ඇමෙරිකාව. ඇත්තට ම ඇමෙරිකාව ට. මං විශ්වාසකරන දේ ඔයා දන්නවා නේ.’
‘මං දන්නවා ද?’
‘මං දරුවෙක්. අනාථ දරුවෙක්. ඒ හින්දා මට තෝරාගැනීමක් නෑ.’
‘ඔයා ට හැමතිස්සෙ ම තෝරාගැනීමක් තියෙනවා.’
‘රුසියාවේ දී නෑ.’
මම නිහඩවීමි.
‘ඔයා ගේ පක්ෂපාතීකම. ඒක එක වෙලාවක තිබුණේ රුසියාව ට.’
‘පැහැදිලිව ම. මුලින් ම මං විශ්වාස කරන්නේ මං කරන දේ. මං රුසියානුවෙක්. අනෙක මං හිතේ තියෙන අදහස්වල ට අලූත් අදහස් දමපු කෙනෙක්. බලහත්කාරයෙන් වෙනස් කරපු කෙනෙක්. ඒත් දැන් මං ජීවත්වෙන්නේ මෙහේ. ඒ හින්දා ඇත්ත දකිනවා.’
‘ඒ ගැන මට නො කිව්වේ ඇයි?’
‘මං ඒක කියන්නේ කොහොම ද?‘
‘මයෙත්තෙක්ක ඔයා අවුරුදු දහයක් ජීවත්වුණා. ගෙවිච්ච ඒ අවුරුදු දහයේ එක ම එක දවසකවත් ඔයා

‘විව්, මට ඔයා ට කියන්න දෙයක් තියෙනවා.’ කියලා ඔයා නිකමටවත් කිව්වේ නෑනේ.’